Аджизлик иле чатышув
Валиде азизим Осман къызы Мунтеа рухуна!
Геджелей, ничюндир, тюшюнип къалгъаным Шиирнинъ заъметли сатыры устюнде? Ёрулгъан элимни джакъыма къойгъаным, Масанынъ кенары тирельген коксюме.
Пенджере артында сюйрельди бир кольге, «Эджельми бу?» — дедим, далдым мен теляшкъа. Диваргъа айландым, козеттим кузьгюге, Чырайым сёнюккен, чал тюшкен башкъа.
Юрегим чырпынды, къычырмакъ истедим: «Бу къартлыкъ не ичюн быракъмай изимни? Олюм пек зарурмы адамгъа?» — дедим; Бир гьарип варлыкъкъа бенъзеттим озюмни.
Менден не истейсинъ? Зеваллы анам Багъыры сувукъ ер астында ята. Асретли танъларда юкъудан уянам, Тынч ода гонълюме аджизлик къата.
Коюмиз янында, почтаёл четинде, Дедемнинъ янында къабири бар онынъ! Миявкъуш къычыргъан мезарлыкъ ичинде Къальбимден узюльмез хатреси бар онынъ!
Ольмекми аджеба? Ольмекми кене? Тёкюльген козь яшым азмыдыр меним? Не ичюн яшайым дюньяда, сёйле! Топракъта чюрюмек ичюнми теним?
Башымны котерип, козьэттим тышкъа, Уфукътан танъ ата бир назлы къыз киби! Тюшюндим: тезден кунь догъаджакъ, ышыкъкъа Онъаджакъ ер юзю, баарьки наз киби.
Къалмаса юректе кедерден эсер, Севинчке иришип олурмы эдим? Сус, къальбим! Сус энди, къоркъакълыкъ етер, Аят — дагъ, таш экен, мен шимди бильдим.
Хызмет эт, заъмет чек, первасыз турма, Сенинъчюн яшавнынъ маънасы будыр! «Саадет недир?» — деп кимседен сорма, О сени унутмаз, табиатта къанундыр!
Тюшюн, бакъ! Чичек де даллана, ача, Къокъласанъ, юрекни тазерткен ола... Алемге зевкъ бере, юзюнъе нур сача, Кузь кельсе, япрагъы сарара, сола.
Мен дедим кендиме: намуслы эмегинъ Макъбулмы инсангъа, къасевет этме! Унутма, тек одыр омюрчюн кереги, Аятны эйликсиз быракъып кетме!
1939 с.
|